Co to jest psychoterapia ?  Jest to  nauka kierowania uwagi w zdrowszych kierunkach i wybierania bardziej funkcjonalnych rozwiązań.  O tym film poniżej.

Psychoterapia jest jednym z najstarszych, interdyscyplinarnych obszarów medycyny. Jest to metoda leczenia obejmująca ustalone i zweryfikowane naukowo procedury. Istnieją różne oddziaływania psychologicznego, jak pomoc psychologiczna w trudnościach życiowych, porady dotyczące spraw osobistych, pomoc w rozwoju osobistym. Jednak psychoterapia, w odróżnieniu od pomocy psychologicznej i innych oddziaływań psychologicznych, to metoda leczenia, taka sama, jak leczenie w kardiologii, neurologii czy innych gałęziach medycyny. Niestety nieraz słyszymy od pacjentów i o, zgrozo, od niektórych lekarzy, że „nie wierzą w psychoterapię”. Jest to zupełne nieporozumienie, gdyż jest to taka gałąź medycyny jak każda inna i jej stosowanie nie zależy od wiary lecz od kompetentnego jej stosowania, o czym dalej...
Psychoterapia więc :
· stosowana jest w naszym ośrodku przez osoby do tego uprawnione
· stosowana jest wobec pacjentów, a więc osób chorych i chcących uwolnić się od objawów chorobowych
· wymaga od pacjenta nawiązania intensywnej i aktywnej współpracy z osobami leczącymi
· nie polega wyłącznie na korzystaniu z oparcia i opieki

Psychoterapia i jej metody zmieniają się na przestrzeni wieków wraz z postępami wiedzy naukowej i medycznej. Jest to wiedza i umiejętność nabywana przez wiele lat kształcenia w zakresie medycyny i psychologii.

Niektórzy rozumieją psychoterapię jak rodzaj spowiedzi, na której trzeba się wyspowiadać z wszystkich grzechów i „złych” cech osobowości i mówić tylko o dzieciństwie. Jednak tak naprawdę, w terapii zajmujemy się całą osobą; jej przeszłością, teraźniejszością, planami na przyszłość, przeszkadzającymi w życiu cechami osobowości, ale i tymi, które są mocnymi stronami charakteru. W psychoterapii nie chodzi więc ani o otrzymanie rozgrzeszenia za błędy , ani o ocenianie czy pouczanie lecz o poznanie i zrozumienie mechanizmów objawów choroby.

Podstawową formą pracy psychoterapeutycznej u nas jest rozmowa terapeutyczna, w czasie, której psychoterapeuta swoimi pytaniami czy stwierdzeniami pomaga pacjentowi uświadomić sobie różne okoliczności życiowe mogące mieć wpływ na powstanie i utrzymywanie się choroby.
Pacjent zaś mówi o swoich wspomnieniach, skojarzeniach, snach, hipotezach, które spontanicznie nasuwają się w trakcie sesji terapeutycznej. Samo opowiedzenie o sobie jest bardzo ważne, ale jest dopiero wstępem do podjęcia poszukiwań przyczyn objawów.
W zależności od sytuacji, terapeuta może zaproponować, oprócz rozmowy, inne pomocne w poznawaniu siebie środki jak psychodrama czy psychorysunek.

Uświadamianie sobie dotąd ukrytej przed własną świadomością wiedzy o sobie jest różnie przyjmowane. Nieraz z radością i ulgą, nieraz najpierw z lekiem i niepokojem, tak jakby trzeba było czasu na oswojenie się z nową wiedzą o sobie.

Niektóre osoby trafiające do naszego ośrodka oczekują rady, jak sobie poradzić z chorobą i co mają zmienić w swoim życiu. Gdyby takie rady leczyły, pewnie nie byłaby potrzebna terapia. Podobnie jak przy anginie stosowany jest antybiotyk, a nie „dobra rada” tak przy objawach nerwicowych wskazana jest jako leczenie z wyboru - psychoterapia. W jej trakcie pacjent sam, przy pomocy psychoterapeuty, pozna własne odpowiedzi na te istotne pytania.
Psychoterapeuta nie jest, więc wróżką wiedząca wszystko o pacjencie, lecz pomocnikiem w drodze do zdrowienia pacjenta, a wspólna praca polega na wyciąganiu wniosków i porządkowaniu pomysłów pojawiających się w trakcie terapii, w jakąś całość.
Terapia jest, więc procesem, gdzie doświadczamy różnych uczuć, etapów i kryzysów.
Dlatego tak ważne jest , aby osoba podejmująca takie wyzwanie, była dobrze zmotywowana do podjęcia „wycieczki wgłąb siebie”. Jeśli nie ma przekonania do terapii na pierwszej konsultacji, jest możliwe, że w trakcie kilku rozmów wstępnych, chęć i odwaga do zrobienia kroku ku zdrowiu pojawi się...

Istnieje kilka ważnych zasad przestrzeganych przez nas w trakcie psychoterapii
1. zasada tajemnicy, ważna w grupie terapeutycznej co oznacza nie mówienie o osobach z grupy poza sesjami terapeutycznymi
2. zasada systematyczności i obecności, gdyż jak każdy lek, psychoterapia działa gdy go zażywamy w ustalonych porcjach
3. zasada nieagresji wobec siebie i innych,
4. zasada nieoceniania, gdyż oceny „dobrze-źle” nie służą poszukiwaniom rozwiązań

Ważne są wszystkie uczucia i zjawiska pojawiające się w procesie psychoterapii. Do nich należą również uczucia i fantazje dotyczące członków grupy terapeutycznej i terapeutów. Dzięki omawianiu takich przeżyć pogłębia się wiedzę o sobie i własnym funkcjonowaniu wśród ludzi oraz uczy się pokonywać kryzysy i trudności. To, co uda się osiągnąć w trakcie psychoterapii, pacjenci stopniową „przenoszą” do swojego życia osobistego.

Czas jest pojęciem bardzo ważnym w psychoterapii. Każdy przechodzi terapię w swoim własnym tempie i dlatego dla jednej osoby czas przeznaczony dla siebie to 12 tygodni codziennej kilkugodzinnej terapii, a dla innej to 2 lata 1 godzinę raz w tygodniu. Staramy się wspólnie a naszymi pacjentami określać, jaki czas i jaka częstotliwość będzie korzystna.

Psychoterapię stosujemy, gdy schorzenie uwarunkowane jest głównie czynnikami psychospołecznymi (psychogennymi). W naszym ośrodku dotyczy to zaburzeń nerwicowych i zaburzeń odżywiania.