Co to są zaburzenia nerwicowe ?

Jest co najmniej kilka koncepcji na ten temat. Najbardzie użyteczne wydaje się myślenie  przyczynie złożonej objawów nerwicowych: od biologicznych skłonności  jak większa wrażliwość na bodźce i specyficzna droga przetwarzania bodźców w mózgu ( co może owocowac dość szybkich wyczerpaniem energii i przeciążeniem, co potem może dawac obraz lęków i depresji) po przeżycia traumatyczne jednorazowe lub/ i trwające długoterminowo. Mogą oczywiście współistnieć wszystkie te elementy. Psychoterapia uwzględniająca to zróżnicowane tło pozwala nam uświadomić sobie specyfikę własnych sygnałów i objawów i poczynic odpowiednie zmiany.

1. Co to jest "nerwica" lub inaczej zaburzenie nerwicowe?
Jest to zaburzenie, którego podłożem są nieświadome konflikty wewnętrzne, wyparte emocje i wspomnienia, "uzbierane" w przebiegu całego życia, a w szczególności te z wczesnych lat życia. Objaw, z którym pacjent zgłasza się pierwszy raz, jest jedynie widocznym wierzchołkiem góry lodowej, której reszta, ukryta pod powierzchnią świadomości, jest nie znana zarówno pacjentowi jak i lekarzowi w chwili pierwszego kontaktu.
Odkrywanie "źródeł" objawu jest możliwe tylko w trakcie prawidłowo prowadzonej psychoterapii i aby było skuteczne i prowadziło do zdrowia, musi dziać się stopniowo i ostrożnie. Przypomina to chwilami pracę archeologa, który delikatnym pędzelkiem odsłania warstwa po warstwie, cenne naczynie z nagromadzonego latami piasku i osadów. Niektóre objawy ulegają wzmocnieniu i utrwaleniu na zasadzie wyuczenia i nawyku. Stąd psychoterapia polegająca na odkrywaniu nieświadomych procesów wewnętrznych ujawniających się w przeżyciach i zachowaniach pacjenta, bywa uzupełniana "treningami", które pomagają przećwiczyć nowe reakcje na stare, znane sytuacje. Najczęściej spotykane formy "nerwic" to:
· Fobie (agorafobia, czyli lęk przed wychodzeniem z domu, lęk przed przebywaniem bez opieki, lęk przed środkami komunikacji; fobie społeczne - unikanie spotkań z ludźmi z lękiem przed oceną i wiele innych)
· Lęk napadowy (pojawiający się w sytuacjach realnie nie zagrażających występujący jako napad duszenia, bicia serca, lęku przed śmiercią umiera)
· Lęk uogólniony (napięcie, obawy i poczucie, "że coś złego się stanie)
· napięciowe bóle głowy, brak zdolności do relaksu, trudności w znalezieniu sobie miejsca, przyspieszona czynność serca, pocenie się uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu - trwające co najmniej 6 miesięcy, to fizyczne objawy lęku)
· Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, czyli natrętne myśli i czynności
· Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną, (co najmniej 2 lata trwające skargi na różne dolegliwości somatyczne pomimo braku stwierdzonej choroby tych narządów
· Nerwica depresyjna
· Zaburzenia przypominające poważne choroby jak niedowłady, ślepota, niedosłuch, zaburzenia czucia, drętwienia itd.
Wszystkie te objawy znacznie ograniczają, a czasami wręcz uniemożliwiają normalne funkcjonowanie.
2. Co nie jest zaburzeniem nerwicowym?
· Nie jest nerwicą lęk i napięcie, które każdy z nas odczuwa w sytuacjach szczególnie trudnych
· Uczucia związane z okresem żałoby (o ile nie maja charakteru nasilonej depresji)
· Lęk, który jest objawem chorób somatycznych, np.: chorób krążenia, nadczynności tarczycy i innych chorób endokrynologicznych, gwałtownych reakcji uczuleniowych, niedotlenienia, odwodnienia, utraty krwi, zespołu abstynencyjnego, zatrucia np. amfetaminą. kofeiną, osłabienia po przebytych chorobach somatycznych, nadmiernego przeciążenie pracą fizyczną, czy umysłową